TPO moet bezuinigen en blijft hard doorwerken

“Alles is weg!” lijkt men naar analogie van de moeder van Jan Smit te denken, naar aanleiding van het nieuws over de bezuinigingen bij ThePostOnline. Sinds het begin als DeJaap ben ik bij de site betrokken en dus raakt de bezuiniging die ‘TPO’ nu moet doorvoeren mij ook op verschillende vlakken. Allereerst: ik blijf nog wel betrokken bij de site. Verder roept het een hoop emoties op, bij mij en alle andere betrokkenen. Het geeft aanleiding tot enige introspectie; “Wat hadden we anders moeten doen?” en “Wat maakt ons nu écht uniek?”. Natuurlijk hebben sommige andere media ‘diepere zakken’ dan wij, maar het daar op houden zou betekenen dat we eigenlijk niets van waarde te bieden hebben. Aan de talloze reacties die binnenstromen lijkt dat gelukkig niet het geval te zijn.

Vanaf het begin wilden we ruimte bieden voor iedereen. Natuurlijk, de een kan een beter onderbouwd artikel schrijven dan de ander, maar alle gezindten moesten aan bod kunnen komen. Met een site waar zowel Emile Roemer als Geert Wilders opinieartikelen voor hebben geschreven gaat dat in ieder geval de goede richting in. Harde kritiek was er soms ook, die ik altijd geprobeerd heb ter harte te nemen.

Waar ik vanuit mijn functie het beste iets over kan zeggen is die vijf jaar samenwerking. Waarin het aanvankelijk alleen liefdewerk-oudpapier was, en altijd hard ploeteren. En vooral hard samenwerken. U mag van mij elke beslissing ter discussie stellen, maar wat mij betreft is er altijd gezocht naar mensen die van aanpakken weten. Een fotograaf die direct een lijst meestuurt van alles waar hij langs wil gaan, mensen die om 3 uur ’s nachts boos mailen dat ze echt zo niet kunnen werken omdat de server een probleem heeft. Makkelijk was het nooit, maar ik wil daarover toch kort een aantal misverstanden uit de weg ruimen.

Dit gaat ergens heen

Die verbeten harde inzet is een gevolg van wil en geloof, dat we ergens heen kunnen gaan. Niet van bizarre eisen van een altijd hardvochtige hoofdredactie. Dat er af en toe eens flink gescholden wordt, heeft de indruk doen ontstaan dat een gebrek aan waardering bij de bedrijfscultuur hoort. Ondanks het feit dat je soms flink gefrustreerd kunt zijn heb ik nooit aan die waardering getwijfeld. Al was het maar omdat bij TPO een hoofdredacteur hoort die zijn hardste kritiek laat voor degenen die aan ‘zijn’ redactiemedewerkers komen. Dat de samenwerking ‘moeilijk’ zou zijn, daar “herken ik mij zeker niet in”. Maar u zult zeggen dat dat aan mijn eigen geest ligt.

ThePostOnline heeft wellicht wel eens een beter uitzicht gekend, maar blijft -zoals duidelijk moge zijn- doorgaan. Dat de eerste reactie van menigeen was “Hoe kan ik blijven meedoen”, tot zelfs “Nu wil ik ook wel eens wat schrijven” doet mij deugd. Ik hoop u er ook terug te zien. Zoals met enige verbazing werd geconstateerd zijn de borrels er niet minder op, en blijven ThePostOnline, FreshPost en TPO Magazine dan ook fier overeind als publicatieplatform. En binnenkort lanceren we gewoon nog meer vernieuwingen, zo zijn we dan wel weer.