Het Sinterklaasjournaal is niet de maat der dingen

De vier vrijheden (Speech, Worship, Want, Fear) die de Amerikaanse president Roosevelt benoemde tijdens de Tweede Wereldoorlog laten ruimte voor hoe deze dan te verkrijgen zijn. Zeker, Europeanen en Amerikanen verlangen beide vrijheid, maar de weg daarnaartoe is verschillend. Waar men in de Verenigde Staten de individuele weg kiest, kijkt men in Europa nogal eens naar Vadertje Staat. Ook in Europa bestaat er wel een traditie van individualisme, de decentrale organisatie van De Nederlanden is daar een aardig voorbeeld van, maar er bestaat steeds het risico dat deze wordt toegedekt door de warme aangename deken van staatsingrijpen.

Nederlanders, echte tikkentellers

De hang naar regels en voorschriften leek in Nederland bijna samen te hangen met het individualisme. Elk kerkgenootschap heeft rechten, maar de daarbinnen bestaande bindende regels zijn wel exact omschreven. En anders begin je maar een eigen kerk. Zo werden we notoire tikkentellers, ongetwijfeld goed voor de handel. De vraag is of we in dat proces ook onze individualiteit, en het vermogen zelf na te denken, hebben overgegeven aan ‘de regels’.

In die geschiedenis heeft zich in Nederland een vreemde omwenteling voltrokken. Zoals de Franse revolutie tot een nieuwe keizer leidde, zorgde het nieuwe tijdperk in ons land voor een sterker centraal gezag. Van daaruit werden, en worden, nu ‘de regels’ bepaald. En dan zijn we de laatste 100 jaar ook nog Pastoor en Dominee kwijtgeraakt.

Lees verder op ThePostOnline »